altında pijamasıyla küçük tüpte çorba karıştırırken bu kadar naif olabilir mi bir insan? kendimi bildim bileli hep şener şen dedem olsun istemişimdir:)
Yazıda sözü geçen Av. Eren Keskin'in hikayesi ise en az yukarıdaki yazı kadar kasvet verici.Meslektaşı olarak onun hikayesini bu kadar geç öğrendiğim için hayıflandım doğrusu.Yıldırım Türker de defalarca konu etmiş köşesine Eren hanımı..Varoluşuna mutlu olduğum insanlardan biri oldu..Bir çeşit hayranlık içinde yapmaya çalıştıklarını okudum.Sonra dedim ki; kendisine öz saygısı olan birinin elinden de başka şekilde varolmak gelmez ki. Hayıflandım ki ne hayıflandım.