insan döner kendine
viran, kırık dökük bir eve dönercesine
yorgundur
eski püskü bir giysi gibi,
yürümeye çalışır yağmurda, çırılçıplak,
saf suda ıslanarak,
yapamaz bunu yalın rüzgarda,
ama benliğinin kuyusuna döner,
kaygısız.
varolup olmadığı,
usunu konuşturup konuşturmadığı
ya da ödedikleri, borç verdikleri, bulduklarıyla ilgilenir.
beni kabul edip etmemesi
çok önemliymiş gibi,
toprağın yaprakla kaplı adıyla birlikte,
kara duvarlı tiyatroda.